بطور كلي اهداف كاردرماني و توانبخشي در سالمندان عبارت است از:
1- تاكيد بر فعاليتهاي روزمره زندگي (ADL) جهت حفظ استقلال فردي شامل:
(Home Manageement,communication skills ,Mobility , selfcare)حفظ و تقويت توانايي هاي موجود در فرد سالمند از همه جهات
2- حفظ وتقويت تحرك فيزيكي در بالاترين حد ممكن، زيرا عدم تحرك به خودي خود منجر به زوال فيزيكي و رواني بيشتر خواهد شد.
3- آموزش و استفاده از تكنيك هاي تطابقي جهت جبران ناتواني هاي فرد سالمند.
4- حمايت سالمند از نظر سايكوسوشيال
5- تقويت قدرت انگيزه و ارتباطات اجتماعي ، تحمل كاري ،همكاري و ساير فاكتورهاي رواني شناختي در فرد سالمند .
6- تجويز وسيله كمكي و آموزش Transfer و جابجايي به سالمند.
تاثير كاردرماني بر سالمندان
به هنگام كاردرماني خدماتي ارائه مي‌شوند كه عبارتند از:
1. آموزش مهارت‌هاي زندگي روزمره
2. ايجاد و توسعه مهارت‌هاي دركي، حركتي و عملكرد يكپارچه حسي
3. توسعه مهارت‌هاي بازي و پيش‌حرفه‌اي و توانايي‌هاي اوقات فراغت
4. طراحي، ساختن يا به‌كار بردن وسايل كمكي و اورتزها و پروتزها
5. انتخاب وسايل نظافتي
6. استفاده از صنايع دستي كه به‌طور ويژه به منظور افزايش عملكرد طرح شده است
7. توصيف و تفسير آزمون‌ها مثل ارزيابي قدرت عضلاني، ارزيابي دامنه حركتي و نيز تطبيق محيط براي فرد معلول.
اين خدمات به‌طور فردي، گروهي يا در نظام‌هاي اجتماعي ارائه مي‌شود.
مراحل انجام اقدامات كاردرماني:
فرايند كاردرماني شامل ارزيابي، طرح درمان، اجرا و ارزيابي مجدد است.
در مراحل بيماريابي و ارزيابي، افرادي كه نياز به كاردرماني دارند مشخص مي‌شوند.
در مرحله درمان با توجه به شرايط، امكانات و محدوديت‌ها، طرح و زمان درمان ريخته شده و مورد اجرا قرار مي‌گيرد. پس از اجرا، ارزيابي مجدد براي بررسي تأثير برنامه درماني انجام مي‌گيرد.
به‌طور خلاصه تمامي افرادي كه به علت مشكل يا مشكلاتي لازم است تحت درمان قرار گيرند تا به استقلال در عملكردهاي مورد نظر برسند كانديداي كاردرماني هستند. مشكلات اين افراد دامنه وسيعي را دربرمي‌گيرد و مي‌تواند حاصل از بازنشستگي و ايجاد خلأ در زندگي يا يك صدمه و تصادف و يا ناشي از بيماري جسمي، اختلال عاطفي، تعارضات و فشارهاي رواني و حتي تاخير در رشد يا اختلالات مادرزادي باشد. اين بيماران به تمام گروه‌هاي سني از نوزادان، كودكان تا سالمندان مي‌توانند تعلق داشته باشند كه از دوره كوتاه مدت مراقبت در دوران حاد بيماري تا توانبخشي در دوره‌هاي تطابقي طولاني مدت را شامل مي‌شود.
در نوشته هاي زير به برخي از ابعاد كاردرماني و جنبه هاي عيني آن اشاره مي شود:
فعاليت هاي روزمره زندگي:
اولين و اساسي‌ترين حيطه كاري كاردرماني، مراقبت از خود يا حفظ موجوديت است كه به مهارت‌هاي مربوط به زندگي روزمره نيز معروف است. در اين زمينه مهارت‌هايي به فرد آموزش داده مي‌شود كه به‌طور مستقيم يا غيرمستقيم با هدف حفظ خود و انجام كارهاي شخصي مرتبط هستند؛ مثل تغذيه، استفاده از سرويس بهداشتي، محافظت از خود و... . آموزش در اين زمينه تا جايي ادامه مي‌يابد كه شخص بتواند با وجود مشكلاتش، زندگي خود را اداره كند و اين وظيفه درمانگر است كه ميزان آن را دريابد.
كار يا فعاليتهاي مولد:
اين زمينه از كاردرماني معطوف به تمام فعاليتهاي مبتني بر توليد است كه در خانه، مدرسه، همسايگي يا محل كار صورت مي‌گيرد. اين نوع فعاليت‌ها بايد با هدف‌هاي مشخص كه يك نتيجه و بازده كاري و توليدي است انجام گيرند و تا زماني ادامه يابند كه فرد به مهارتي تسلط پيدا كند كه بازده مناسب كاري براي او داشته باشد.
فعاليت هاي تفريحي(كاردرماني با هدف بهينه سازي اوقات فراغت و افزايش نشاط):
اين گروه فعاليت‌هايي را شامل مي‌شوند كه زندگي، نشاط و لذت به همراه دارند و همچنين روشي مطمئن براي تمرين زندگي واقعي هستند. فعاليتهاي تفريحي شامل بازي‌هاي اكتشافي، ورزش‌ها، وسايل بازي، سرگرمي‌ها، ايفاي نقش موسيقي و فعاليتهاي اجتماعي مي‌شود
- ۶ بازديد
- ۰ نظر